[alFa]

Quote:

nie ma takiego środka

Jest, ale chciałem, żeby Ktoś z Was na to wpadł. Otóż środkiem tym jest miłość. Zdziwienie, co? A właśnie miłość (nie mylić z namiętnością czy żądzą) powoduje u Człowieka wzrost aktywności psychoruchowej, powoduje zwiększenie jego żywotności. Zwykłe doświadczenie. Kocham drugą osobę, to znaczy odnalazłem sens życia i mogę spokojnie rozwijać się we wspólnym, naszym od tej chwili, kierunku. Któż z nas mężczyzn nie doznał tego jakże znanego uczucia w brzuchu, połączonego z przemyślanym, strategicznym projektowaniem przyszłości? To się nazywa odpowiedzialność.

Miłość nie jest statyczna, lecz zawsze wynosi Człowieka na wyżyny i w tym sensie jest energią. I wiecie co? Nie ma lepszego dowodu na istnienie energii miłości niż łączenie się ze sobą atomów, związków chemicznych, substancji. Wielkie procesy kondensacji, centralizacji i specjalizacji, cała egzogeniczna żywiołowość pierwszych chwil naszej planety, różnorodność form, kolorów, organizmów na naszej planecie, cała ewolucja - to wielki przejaw działania energii miłości.

Mężczyzna, który wie, że jest kochany, ma po co żyć. Ale mężczyzna, który kocha, chce żyć więcej, chce bardziej odczuwać życie, angażując się we wszystko, co może przyczynić się do wzrostu wspólnie dzielonego życia.

To jest właśnie ta sfera, która jest niezwykle wrażliwa. Prawdziwy Człowiek nie może żywić się jedynie chlebem; jako Istota myśląca i czująca potrzebuje inspiracji. Taką inspiracją ma być dla mężczyzny kobieta; z kolei dla kobiety mężczyzna ma być schronieniem.

Nie ma potężniejszego bodźca kierującego prawdziwego mężczyznę do działania niż miłość. Znamy te twarze - są pełne werwy, zapału, niemalże płoną tajemniczym blaskiem.

Reszta to dżinsowa wazelina i sztuczny miód.

Quote:

nie ma takiego środka

Jest, ale chciałem, żeby Ktoś z Was na to wpadł. Otóż środkiem tym jest miłość. Zdziwienie, co? A właśnie miłość (nie mylić z namiętnością czy żądzą) powoduje u Człowieka wzrost aktywności psychoruchowej, powoduje zwiększenie jego żywotności. Zwykłe doświadczenie. Kocham drugą osobę, to znaczy odnalazłem sens życia i mogę spokojnie rozwijać się we wspólnym, naszym od tej chwili, kierunku. Któż z nas mężczyzn nie doznał tego jakże znanego uczucia w brzuchu, połączonego z przemyślanym, strategicznym projektowaniem przyszłości? To się nazywa odpowiedzialność.

Miłość nie jest statyczna, lecz zawsze wynosi Człowieka na wyżyny i w tym sensie jest energią. I wiecie co? Nie ma lepszego dowodu na istnienie energii miłości niż łączenie się ze sobą atomów, związków chemicznych, substancji. Wielkie procesy kondensacji, centralizacji i specjalizacji, cała egzogeniczna żywiołowość pierwszych chwil naszej planety, różnorodność form, kolorów, organizmów na naszej planecie, cała ewolucja - to wielki przejaw działania energii miłości.

Mężczyzna, który wie, że jest kochany, ma po co żyć. Ale mężczyzna, który kocha, chce żyć więcej, chce bardziej odczuwać życie, angażując się we wszystko, co może przyczynić się do wzrostu wspólnie dzielonego życia.

To jest właśnie ta sfera, która jest niezwykle wrażliwa. Prawdziwy Człowiek nie może żywić się jedynie chlebem; jako Istota myśląca i czująca potrzebuje inspiracji. Taką inspiracją ma być dla mężczyzny kobieta; z kolei dla kobiety mężczyzna ma być schronieniem.

Nie ma potężniejszego bodźca kierującego prawdziwego mężczyznę do działania niż miłość. Znamy te twarze - są pełne werwy, zapału, niemalże płoną tajemniczym blaskiem.

Reszta to dżinsowa wazelina i sztuczny miód.

[HarryCruise]

Zastanawia mnie, czy Twoje pytania dążą do uzyskania racjonalnej odpowiedzi, czy może bawimy się w dywagacje i science-fiction.

[krtomb]

Znamy też skutki czynów ludzi zaślepionych tym - jak go określasz w swojej pokrętnej wypowiedzi - idealnym cudownym środkiem. Otóż miłość nie popchnęłaby cywilizacji człowieka ani o milimetr, gdyby nie cały szereg złożonych czynników takich, jak filozofia, matematyka, technika, które rozwijając się do przodu w myśl poczynań ludzi doprowadziła nas do tego stanu w jakim jesteśmy teraz i wbrew pozorom miłość rzadko kiedy - jeśli w ogóle - zajmuje jakiekolwiek szczytne miejsce u ludzi dzisiejszych czasów. Zamieniono je jak popęd seksualny w "Seksmisji" pigułkami na pęd ku karierze, bogactwie...

Sądząc zaś po Twoim specyficznym toku rozumowania, założyłeś ten dziwaczny temat tylko i wyłącznie, by udowodnić jakieś swoje dziwne tezy... No cóż - masz móg głos na freak'a forum...

[Mo]

[alFa]

Żaden z was nie pokusił się o ocenę. Czy naprawdę uważacie, że człowiek mniej rozwinięty stoi na równi z bardziej rozwiniętym? Nikt z Was nie powiedział, w które dziedziny rozwoju należy bardziej inwestować. Nikt z Was nie zwrócił uwagi na pielęgnowanie ambicji, nikt też z Was nie przyznał, że ambicja jest sexy. Naprawdę wierzycie w ten świat, w którym homoseksualiści są wciąż nierozwiązanym problemem, karykaturą rozwoju? Ha! Właśnie - nikt z Was nie poruszył kwestii rozwoju życia seksualnego u Człowieka. To, że wskazałem środek indywidualnego pobudzenia, jakim jest miłość, nie rozwiązuje wciąż problemu istnienia środka zbiorowego pobudzenia, jakim jest szkolnictwo i edukacja. Nikt z Was nie pokusił się o poruszenie kwestii edukacji w rozwoju Człowieka.

Pany, rozwój to temat obszerny. Zalecam powrót do pierwszego posta.

Żaden z was nie pokusił się o ocenę. Czy naprawdę uważacie, że człowiek mniej rozwinięty stoi na równi z bardziej rozwiniętym? Nikt z Was nie powiedział, w które dziedziny rozwoju należy bardziej inwestować. Nikt z Was nie zwrócił uwagi na pielęgnowanie ambicji, nikt też z Was nie przyznał, że ambicja jest sexy. Naprawdę wierzycie w ten świat, w którym homoseksualiści są wciąż nierozwiązanym problemem, karykaturą rozwoju? Ha! Właśnie - nikt z Was nie poruszył kwestii rozwoju życia seksualnego u Człowieka. To, że wskazałem środek indywidualnego pobudzenia, jakim jest miłość, nie rozwiązuje wciąż problemu istnienia środka zbiorowego pobudzenia, jakim jest szkolnictwo i edukacja. Nikt z Was nie pokusił się o poruszenie kwestii edukacji w rozwoju Człowieka.

Pany, rozwój to temat obszerny. Zalecam powrót do pierwszego posta.

[Mo]

[krtomb]

To tylko utwierdza mnie w przeświadczeniu, że wchodzenie w polemikę z użytkownikiem AlFa nie ma zbytniego sensu. Bo gadać o wszystkim i o niczym jest próżne i nie prowadzi do niczego. A za każdym razem, kiedy Ci to udowadniamy, sprowadzasz konwersację na inny absurdalny temat.

Rozumiem, że chcesz zwrócić na siebie uwagę, ale sądzę, że tworzenie tematu tak piekielnie ogólnego i zabawa w kotka i myszkę jest najgorszą do tego metodą. Życzę powodzenia. Jak sądzę następny temat to będzie "Świat" albo "Ludzkość" bo bardziej ogólnych tematów jak ten, w którym teraz się produkujesz jakoś sobie nie wyobrażam...

Quote:

Nikt z Was nie powiedział, w które dziedziny rozwoju należy bardziej inwestować. Nikt z Was nie zwrócił uwagi na pielęgnowanie ambicji, nikt też z Was nie przyznał, że ambicja jest sexy.

Znów powraca pytanie: Czy ja naprawdę przeczytałem to, co przeczytałem?!

[HarryCruise]

[alFa]

You were kicked in the head by a horse, oui? So the brain doesn't work correctly?

Nawet ten francuski cwaniaczek wiedział, że większość rzeczy, które robimy, to czynność mózgu. Otwieram książkę od rozwoju "chłopców" i Pawłow jasno stwierdza, że mamy silne i słabe charaktery, które dzielą się na zrównoważone i niezrównoważone. A wiecie czym one się różnią? To są typy układu nerwowego (flegmatyki i inne sangwiniki, choleryki i melancholiki), których status określa rodzaj czynności zachodzących między podkorą a korą mózgową.

Wobec tego istotnie należy ten temat zamknąć i to czym prędzej, bo sprawa tu poruszona jest tak cholernie zdeterminowana indywidualną budową i działaniem mózgu, że wszelkie te moje wzniosłości stają się po prostu czczym gównem.

Choćbyś chciał się wbić na wyżyny, to i tak typ układu nerwowego będziesz miał ten sam. Boli Cię czyjeś zachowanie? Boli Cię jego system nerwowy. Oh and by the way - czasami lepsze od stosunku jest uczucie zimnej lufy przystawionej do skroni... bo któż z Was jako dziecko nie burzył całej układanki LEGO, gdy w istocie nie pasował jeden tylko element?

Dzięki za miłą dyskusję.

You were kicked in the head by a horse, oui? So the brain doesn't work correctly?

Nawet ten francuski cwaniaczek wiedział, że większość rzeczy, które robimy, to czynność mózgu. Otwieram książkę od rozwoju "chłopców" i Pawłow jasno stwierdza, że mamy silne i słabe charaktery, które dzielą się na zrównoważone i niezrównoważone. A wiecie czym one się różnią? To są typy układu nerwowego (flegmatyki i inne sangwiniki, choleryki i melancholiki), których status określa rodzaj czynności zachodzących między podkorą a korą mózgową.

Wobec tego istotnie należy ten temat zamknąć i to czym prędzej, bo sprawa tu poruszona jest tak cholernie zdeterminowana indywidualną budową i działaniem mózgu, że wszelkie te moje wzniosłości stają się po prostu czczym gównem.

Choćbyś chciał się wbić na wyżyny, to i tak typ układu nerwowego będziesz miał ten sam. Boli Cię czyjeś zachowanie? Boli Cię jego system nerwowy. Oh and by the way - czasami lepsze od stosunku jest uczucie zimnej lufy przystawionej do skroni... bo któż z Was jako dziecko nie burzył całej układanki LEGO, gdy w istocie nie pasował jeden tylko element?

Dzięki za miłą dyskusję.

[Integral]

Boże Alf, odstaw tę "miłość", jakikolwiek środek się pod tym nie kryje. Rozumiem, że lubisz uczucie i odgłos naciskanych klawiszy na klawiaturze, ale może lepiej jakiś blog czy coś?

Na początku planowałam nawet włączyć się w dyskusję, wiedziona ciekawością... Ale nawet teraz dość ostrożnie wypowiadam się w toku TAKIEJ dyskusji .

Mam nadzieję, że znalazłeś w tej dyskuzji tego, czego szukałeś

[HarryCruise]

Biedny. Niezrozumiany. W świecie chamów i prostaków. O co ci, człowieku(?), chodzi? Zamiast odpowiadać bezpośrednio na konkretne pytania/zarzuty/obiekcje, które chcąc nie chcąc są częścią dyskusji, którą sam wywołałeś, ty wolisz snuć wyrwane z kontekstu życiowe refleksje nad, jak sam określiłeś, "czczym gównem". Dodatkowo wszystko oblane jest poetycką polewą, która bardziej drażni, niż dodaje powagi twoim wypocinom. Obrałeś sobie jakiś dziwny sposób bycia, który nie do końca jestem (ale chyba nie tylko ja) w stanie zrozumieć i zmierzasz w jakimś dziwnym kierunku. Czasami twoje posty są poważne i pseudo-inteligentne, tak jak w przypadku tego tematu, a czasami są infantylne nie do zniesienia ("ojojojo bo ja nienawidzę Amandy, pustej blond lali i dżinsowej wazeliny").

Dżizys fakin' Krajst! Mój mózg wysiada, moja równowaga została zachwiana i cofam się w rozwoju!

[Mo]

[krtomb]

A ja odnoszę wrażenie, że AlFa funkcjonuje w równoległej rzeczywistości, z której ma przebicie wynikające z nadmiaru miłości i niedomiaru zrozumienia, przez co nasze posty docierają niekształcone i niezrozumiałe - bo nie jestem w stanie pojąć, że po drugiej stronie znajduje się osobnik, funkcjonujący w naszym kontinuum czasoprzestrzennym...

Czy podziękowawszy nam za dyskusję (jeśli w ogóle można to nazwać dyskusją) można oczekiwać, że kolejnych niezrozumiałych wywodów psycho-fizycznych AlFy w tym temacie można już się nie obawiać?