[Hrithik_Roshan]

Mam wielu znajomych Anorketyków.
Niektórzy sąw tym stadium,ze jedzą cokolwiek i odrazu zwracają.
Wymysłem ludzi jest rzekome znienawidzenie siebie i odrazu chudnięcie na max.
Przecież przechodzą przez to stopniowo i nie powoduje to poważniejszych uszczerbków na zdrowiu. Ogólnie każdy z nich inaczej sobie rozplanował etapy chudnięcia i każdy z nich jest inny. Jednak wszystkich denerwują teksty : "Anoreksji NIE!" "Zjedz coś" itp.
oraz jakieś akcjie opinii publicznej przeciwko chorobie.Rozumiemich w 100% bo co taki bałwan jeden z drugim może wiedzieć o przyczynie popadnięcia i ogólnie ich życiu.

[bobonton2]

[K@t]

Quote:

Przecież ludzie na to UMIERAJĄ!! Powinno się organizować akcje anty- anorektyczne, by coraz więcej ludzi w to nie popadało...

Jasne, bo wszelkie akcje "anty" skutecznie przyczyniają się do zwalczania np. alkoholizmu czy narkomanii

[Hrithik_Roshan]

Quote:

Przecież ludzie na to UMIERAJĄ!! Powinno się organizować akcje anty- anorektyczne, by coraz więcej ludzi w to nie popadało..

A to napewno pomoże...
Jak już napisałem - oni nie są zadowoleni, gdy się w ich życie ingeruje.
W sumie się niedziwie bo sam bym nie byl pocieszony gdyby mi śmigały przed oczyma transparenty "anty" dotyczące mnie.
Zresztą większość nie odbiera tego jako chorbę.

+ podpisuję się pod K@t'em takie rzeczy w ogóle nie skutkują

[Integral]

A ja nie wiem, czy mam anoreksję. Nienawidzę jeść odkąd pamiętam (może z krótkimi przerwami, kiedy jem jak wariat) i odkąd pamiętam mam niedowagę za którą zbieram baty u szkolnych pielęgniarek na bilansach/u lekarza . Jeszcze żyję, więc to chyba nie anoreksja, co nie zmienia faktu, że teksty typu "jedz coś, bo Ci spodnie zjeżdżają" mnie niemiłosiernie irytują .

Zresztą z tego co mi wiadomo anoreksja ma, jak wspomniał bobon, podłoże psychiczne, więc to nie jest kwestia tylko niejedzenia... Jakiś powód do chęci odchudzania musi być.

Mimo wszystko Hrithik, tym "nielubieniem tekstów" itp napędziłeś mi stracha... Tyle, że jeśli ja miałabym mieć jakieś kompleksy to raczej w drugą stronę, m. in. przez doświadczenia z facetami .

P.S. Tak, ja też nie wiem do końca co mnie wzięło na napisanie takiego blogowego posta.

[mari]

[Grindy]

[Igi^MBE]

albo obcego

[Barbie]

Integral, siedzę w dokładnie tym samym, ale to nie kwestia anoreksji, bez obaw Jedzenie traktujesz pewnie jak przykry obowiązek, masz niedowagę, ale nie odczuwasz jakiejś manii na punkcie odchudzania się, więc podłoże psychiczne masz sprawne. Skąd ja to znam Naprawdę, to, że się nie lubi jeść to całkiem normalne, znam wiele takich osób i wymagam tolerancji od innych, którzy uważają, że to jakaś choroba

[ninti]

Integral, myślę że stwierdzenie że nie lubisz jeść jest błędne, bo jakby Cię tak odciąć na 2 dni od jakiegokolwiek żarcia to chyba nie byłabyś już taka szczęśliwa . A jakbyś była to by znaczyło że coś jest nie tak:P . Wydaje mi się że po prostu potrzebujesz mniej niż przeciętny człowiek. Organizm (normalny) każdego człowieka chyba jest tak zbudowany że sam wie czego mu trzeba. Jeśli chodzi o jedzenie to ilość liczy się o wiele mniej niż jakość. Wcale nie trzeba jeść góry żarcia żeby dostarczyć organizmowi potrzebnych składników.
Jeśli mimo wszystko chciałabyś zrobić cokolwiek w kierunku swojego odżywiania to chyba wystarczyłoby właśnie zwrócić uwagę na to co jesz bo to przecież i na włoski wpływa i na skórę i na ogólne samopoczucie.

Ale generalnie jak ktoś nie ma problemów z wagą (w jedną i drugą stronę) to lepiej nie kombinować bo istnieje jeszcze coś takiego jak ortoreksja czyli obsesyjne zdrowe odżywianie się ^^

[Integral]

O ja, nekromanci Barbie dziękuję za odpowiedź na posta. Wcześniej Ci tego nie napisałam, ale trochę mnie Twoja wypowiedź uspokoiła, bo gotowa byłam wpychać w siebie hurtem wyroby cukiernicze .

ninti, tak jak mówiłam, u mnie to przebiega falami. Akurat jestem na etapie objadania się, ale to pewnie kwestia stresu, ostatnio się nie nudzę . Więc jestem w normie, jak sądzę. Fałszywy alarm .

[Paula]

Nie każdy potrafi sobie odmówić jedzenia. Znam kilka lasek z mojej dzielnicy które wyglądają jak pająki. Nie ma to jak szczupła dziewczyna... tak, ale wszystko z umiarem! Rozsądek w odchudzaniu jest najważniejszy! Odmawianie sobie czegoś do jedzenia nie jest rozwiązaniem. Cokolwiek zrobisz, Twoja psychika nie wytrzyma i w końcu się poddasz wciskając w siebie puste kalorie. ''Ohh tak, nie zjem dzisiaj śniadania, może schudnę'' - totalna bzdura! Po powrocie ze szkoły będziesz tak wycieńczona/y, że wpakujesz 2x tyle, ile powinieneś zjeść na śniadanie. Jeśli chce się utrzymać upragnioną figurę, trzeba jeść mniej, lecz konkretniej. Każdy dietetyk to powie. A jeśli chodzi o anoreksję, to choroba której nie da się uleczyć, nawet jeśli ktoś podejmie się temu. Psychika nie pozwala na jakiekolwiek przyjmowanie pokarmów, automatycznie organizm wymusza wymioty. To samo z bulimią. Jeśli ktoś ma tendencję do tycia, musi sobie wyliczać niektóre przysmaki. Jeżeli szybka przemiana materii pozwala na codzienne grzeszenie, to grzesz! Ale uważaj aby nie odbiło Ci się to na zdrowiu! Jeśli Twój organizm domaga się czegoś słodkiego, to zjedz! Ale zamiast 2 pączków, zjedz jednego! Ja osobiście nie narzekam na swoją wagę. Są osoby które uważają że powinnam przytyć, a są też takie, które twierdzą że obrastam w tłuszcz. Dla mnie 51 kg to prawidłowa waga przy wzroście 172 cm. I nie zamierzam się odchudzać, jest to mi niepotrzebne.

[ninti]

[quicksilver]

[Kasia Trent]

[Niko47]

A ja mogę Ci tylko współczuć, mieć nadzieję, że nic podobnego nikomu juz się nie przydarzy i pogratulować. Tak, pogratulować, bo niestety są takie osoby, które z tego nie wychodzą...

[uciu999]

Mnie aż serce ściska jak widzę te wychudłe modelki, które chcą wyglądać ładniej. Tak się wszystko zaczyna. Tylko rzecz w tym, że kościotrup powleczony skórą ładnie nie wygląda Takim osobą trzeba udzielać wsparcia i pomagać jak tylko się da.

[TRA_Rulez]

Kasiu to dobrze że udało ci się pokonać chorobę.... Strasznie mi szkoda tych dziewcząt i chłopców których to dotyka... Chcę wyglądać ładniej i tyle...

[venturio]

Wiem, że to ciężka choroba, która korzenie ma w psychice i dlatego tak trudno z nią walczyć.
Nie wiem czy miałbym sił i cierpliwości pomóc komuś wyjść z tej choroby, staram się wyobrazić sobie jak cholernie ciężko zacząć więcej jeść, gdy ciało odmawia posłuszeństwa.
Dobrze Kasiu, że udało Ci się wyjść z tego, nieleczona anoreksja czy bulimia kończy się zawsze śmiercią prawda?
Życzę wszystkim chorym, aby zawsze byli świadomi swych wartości, i świadomi tego co robią, by nie zrobili sobie i bliskim krzywdy.
Dziś czytałem temat, o Darku, naszym forumowiczu który nie dawno od nas odszedł.
Nie znałem go ani ze zlotu, ani z forum, ale z tego co ludzie którzy go znali napisali wyciągnąłem trochę, był wg. was zawsze uśmiechnięty i nigdy się nie poddawał, bo zdeterminowany miał siłę by walczyć, życzę wam takiej siły w obliczu anoreksji czy bulimii, a na pewno uda się wam wyzdrowieć.

[janek04]

Smiercia To od tego mozna kaput Ja sie przyznam, ze ma prawie 16 lat a waze 36 kilo czy to jakies dziwne , Jak czlowiek wazy od innych 10 lub 30 kilo mniej to zaden powod go w tedy nazywac anorektykiem/czka to normalne kazdy czlowiek jest inny

[ Komentarz dodany przez: e_g: 02-01-2009, 13:43 ]
Ta, 36 kilo, chyba przy 150cm wzrostu

[Mo]